THE LEGENDS (2)
BOB MARLEY
Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 60 ετών. 24 χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθεί να έχει θαυμαστές, αλλά και «πιστούς» οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Όλο το Φεβρουάριο η Αντίς Αμπέμπα είναι το κέντρο μνήμης και λατρείας του Βασιλιά της Ρέγκε, καθώς το μουσικό φεστιβάλ που αναβιώνει κάθε χρόνο προς τιμή του, κρατά ζωντανή τη μνήμη αλλά και τη μουσική του.
Ο Bob Marley γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1945 στην Τζαμάικα. Πατέρας του ήταν ο Norval Marley ένας μεσόκοπος λευκός επιστάτης σε φυτεία από την Αγγλία. Η μητέρα του Cedella Booker ήταν μια μαύρη έφηβη από τα βόρεια της χώρας. Μία εβδομάδα πριν το γάμο τους ο Νόρβαλ προφασίστηκε προβλήματα υγείας που του απαγόρευαν να μείνει στη Τζαμάικα. Ο Νόρβαν, τελικά, δε γνώρισε ποτέ το γιο του, εξαιτίας της περιφρόνησης της λευκής «ανώτερης τάξης» για τις διαφυλετικές σχέσεις. Αυτή η προκατάληψη επηρέασε τα παιδικά χρόνια του Μάρλεϊ που χλευάστηκε ως παιδί από λευκούς και μαύρους Τζαμαϊκανούς για τη μικτή του καταγωγή.
Μουσική
Τη δεκαετία του '70, καθώς το rock είχε πλέον χάσει την επαναστατική ενέργεια που το χαρακτήριζε στα μέσα της δεκαετίας του '50 και την κοινωνικο-πολιτική οργή του τέλους των '60s, ο Bob Marley με το γκρουπ του, τους Wailers, έγινε διάσημος σ' όλο τον κόσμο γεμίζοντας το κενό με τη reggae πρότασή του: επαναφέρει το αίτημα της κοινωνικής ενότητας, προβάλλοντας πάθος, θρησκευτική πίστη (rastafari) και συγκλονιστική αποφασιστικότητα.
Η reggae ξεκίνησε από την Τζαμάικα, παντρεύοντας διάφορους ήχους από ροκ, τζαζ και παραδοσιακή αφρικανική μουσική και ήταν ο Bob Marley που με το έργο του κατάφερε να την βγάλει από τα σύνορά της και να την κάνει παγκόσμια τάση. Σε αυτό συνέβαλλε και η προσχώρησή του στη δισκογραφική Island Records που θεωρούνταν τότε από τις πιο ισχυρές και καινοτόμες εταιρίες με ηχηρές συνεργασίες (Genesis, John Martyn, Nick Drake).
Εκείνο που σημάδεψε όλη τη ζωή του Bob Marley και επηρέασε σημαντικά τη μουσική του ήταν η πίστη του στη θρησκευτική λατρεία των Ρασταφάρι. Τον μύησε η σύζυγός του Ρίτα. Την πίστη του την υπηρέτησε ιεραποστολικά και με τον τρόπο του κατάφερε να τραβήξει την προσοχή όλου του κόσμου για τους Ρασταφάρι. Δημιουργούσε μουσική και, ταυτόχρονα, με τα τραγούδια του κήρυσσε την αδελφοσύνη και την ειρήνη για όλον τον κόσμο. Προς το τέλος της ζωή του, μάλιστα, βαφτίστηκε στην ορθόδοξη εκκλησία της Αιθιοπίας με το όνομα Berhane Selassie.
Όλη του η στάση ζωής υπηρετούσε μια θρησκευτικότητα και μια πολιτική, ώσπου το 1976 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στο σπίτι του, από την οποία γλίτωσε με μικρούς τραυματισμούς. Η πράξη αυτή προφανώς είχε πολιτικά κίνητρα, καθώς τα πράγματα στη Τζαμαϊκανή πολιτική εκείνο τον καιρό είχαν «αγριέψει» κάπως.
Ο Καρκίνος
Τον Ιούλιο του 1977 ο Μάρλει παρουσίασε μια πληγή στο δάχτυλο του ποδιού του, που πίστευε ότι είχε προκληθεί παίζοντας ποδόσφαιρο. Δεν περνούσε το τραύμα μέχρι που σε έναν άλλο τραυματισμό έγινε η σωστή διάγνωση. Επρόκειτο για μια μορφή καρκίνου του δέρματος. Η λύση ήταν να του ακρωτηριαστεί το δάχτυλο, αλλά ο ίδιος δε συμφωνούσε με αυτό, εξαιτίας της πεποίθησης των Ρασταφάρι ότι οι γιατροί είναι samfai, απατεώνες δηλαδή, που κοροϊδεύουν τους εύπιστους προσποιούμενοι ότι έχουν μαγικές δυνάμεις. Ακόμα, ανησυχούσε για την επίδραση που θα είχε μια τέτοια εγχείρηση στην καριέρα του που τότε ήταν ήδη απογειωμένη και είχε τεράστιες προοπτικές.
Ο καρκίνος, όμως εξαπλώθηκε. Σε μια περιοδεία του το 1980, κατέρρευσε την ώρα που έκανε τζόγκινκ στο Central Park της Ν.Υ. Η ασθένεια τον υποχρέωσε να σταματήσει τη μεγάλη περιοδεία που είχε προγραμματίσει. Όταν αποφάσισε να ζητήσει ιατρική βοήθεια διαπίστωσε ότι πλέον η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.
Τις τελευταίες μέρες του θέλησε να τις περάσει στην πατρίδα του, αλλά η κατάστασή της υγείας του ήταν τόσο βαριά που στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι του από τη Γερμανία όπου βρισκόταν αρρώστησε τόσο που υποχρεώθηκε να προσγειωθεί στο Μαϊάμι και να νοσηλευτεί εκεί στο νοσοκομείο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή το Μάιο του 1981 σε ηλικία 36 ετών. Κηδεύτηκε στη Τζαμάικα σε μια αξιοπρεπή τελετή με στοιχεία της θρησκείας των Ρασταφάρι και της Αιθιπικης Ορθοδοξίας.
Ο πρόωρος θάνατός του τον πέρασε στη σφαίρα του μύθου πλάι σε ονόματα όπως αυτά του Elvis Presley, του John Lennon, του Jim Morrison. Η μορφή του και η μουσική του μέχρι σήμερα «πουλάνε» σε όλο τον κόσμο. Το 2001 βραβεύτηκε στα Grammy για τη συνολική προσφορά του στη μουσική (Lifetime Achievement Award).
Short Cuts
· Γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στη σκόνη και τη φτώχεια του Kingston της Τζαμάικα
· Τον περασμένο Ιανουάριο, η σύζυγός του, Ρίτα, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μεταφέρει τη σωρό του συζύγου της στην Αιθιοπία, καθώς υποστηρίζει ότι «Όλη η ζωή του Μπομπ έχει να κάνει με την Αφρική όχι με τη Τζαμάικα».
· Οι περισσότεροι κριτικοί συμφωνούν ότι κανένας άλλος μουσικός από μόνος του δεν έδωσε τέτοια ώθηση σε ένα μουσικό είδος όπως ο Μάρλει με τη reggae.
· 50% των πωλήσεων της μουσικής ρέγκε στην Αμερική είναι αυτή του Bob Marley κάτι που δε συνβαίνει σε κανένα άλλο είδος.
· Πολλά τραγούδια του στοχεύουν να ανυψώσουν τους φτωχούς και αδύναμους, ενώ κάποια κομμάτια του "Get Up Stand Up" και "I Shot the Sheriff" αποκαλύπτουν τις επαναστατικές του απόψεις απέναντι στο κατεστημένο.
· Πολλοί θεωρούν την Αφρική ως την πνευματική πατρίδα του Marley, ενώ πολλά τραγούδια του συνδέονται με την Αφρική. Το "Exodus" και το "Redemption Song" επικρίνουν το ρατσισμό και την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία της Αφρικής και πανηγυρίζουν το θρίαμβο της ελευθερίας από την καταπίεση.
· Πολλοί μελετητές της ρέγκε, αλλά και πολλοί απλοί άνθρωποι θεωρούν σήμερα τον Μάρλει σύμβολο ελευθερίας. Ο Ρότζερ Στέφενς αναφέρει γι’ αυτόν: « Οι νέοι άνθρωποι συγκινούνται με την επανάσταση και ο Bob είναι ο απόλυτος επαναστάτης, που φυσά τον καπνό του στα μούτρα της εξουσίας»
Πηγή: MyCampus.gr(Κατερίνα Ευσταθιάδου )
Eπιμέλεια αφιερώματος:DrJ
THE LEGENDS (1)
PINK FLOYD
Οι Pink Floyd είναι ένα βρετανικό μουσικό συγκρότημα που έχει γράψει ιστορία στον χώρο της ροκ μουσικής. Έχουν ξεχωρίσει τόσο για τις πρωτοποριακές για την εποχή συνθέσεις τους, όσο και για τους νεωτεριστικούς και συγκινησιακά φορτισμένους στίχους τους, τα ευφάνταστα εξώφυλλά τους, τις πειραματικές ενορχηστρώσεις και ηχογραφήσεις και τις θεαματικές συναυλίες τους. Υπολογίζεται ότι το συγκρότημα έχει πουλήσει γύρω στα 73,5 εκ άλμπουμ στις Η.Π.Α. και πάνω από 200 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως και συγκαταλέγεται έτσι στις πιο επιτυχημένες εμπορικά ροκ μπάντες.
Μέχρι το τέλος της δεκαετία του '60 οι Pink Floyd έχαιραν μίας σχετικής επιτυχίας, ως ψυχεδελική μπάντα με ηγέτη τον Syd Barrett. Η ασταθής συμπεριφορά του Barrett -οφειλόμενη σε αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών- ανάγκασε τους υπόλοιπους να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα David Gilmour. Το 1973 το συγκρότημα γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τον δίσκο The Dark Side of the Moon και συνέχισε να απολαμβάνει της αποδοχής του κοινού μέχρι και τη μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία The Wall. Επίσης, μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό είχαν και τα άλμπουμ Wish You Were Here (1975), το οποίο ήταν απόλυτα αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος Σιντ Μπάρετ, αλλά και το Animals (1977).
Το 1985 (λίγο μετά τον δίσκο The Final Cut) ο μπασίστας και τραγουδιστής του γκρουπ Roger Waters αποχώρησε από το συγκρότημα και κυνήγησε δικαστικά τους υπόλοιπους όταν αυτοί συνέχισαν τους δίσκους και τις συναυλίες διατηρώντας το όνομα Pink Floyd. Τελικά επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός ο οποίος τους επέτρεψε χρήση του ονόματος και των περισσοτέρων τραγουδιών.Το 1987 οι Pink Floyd χωρίς τον Waters πια,δηλαδή οι D.Gilmour , N.Mason και R.Wright,επιστρέφουν δισκογραφικά με τον δίσκο A Momentary Lapse Of Reason , και αρχίζουν περιοδείες παγκοσμίως που είχαν πραγματικά σημαντική αποδοχή από τον κοινό τους.Το δισκογραφικά κύκνιο άσμα του συγκροτήματος έρχεται το 1994 με το The Division Bell,δίσκος που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και τραγουδήθηκε μεταξύ άλλων στην μετέπειτα σειρά περιοδειών η οποία είχε ως αποτέλεσμα και την μαγνητοσκόπηση ενός μουσικού DVD,ονόματος Pulse από τις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα στο Ερλς Κόρτ (Earls Court) του Λονδίνου το 1994.
Έντεκα χρόνια μετά, το συγκρότημα επανενώθηκε (δηλαδή επέστρεψε προσωρινά ο Waters) στη μεγαλύτερη σε όγκο συναυλία των Pink Floyd που έγινε στο Λονδίνο στις 2 Ιουλίου 2005 (London Live 8 concert). Σε συνέντευξη του στις 2 Φεβρουαρίου του 2006 στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica, ο Gilmour δήλωσε ότι το γκρουπ δεν θα ξανακυκλοφορήσει νέο υλικό παρόλο που ορισμένοι από τα μέλη του σκοπεύουν να ακολουθήσουν σόλο πορεία ή ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους σε επόμενες δουλειές τους. Από τότε ο Roger Waters (συνήθως μαζί με τον Nick Mason) και ο David Gilmour (με τον Richard Wright) περιοδεύουν ξεχωριστά παίζοντας τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά κυρίως επανεκτελώντας τα ιστορικά τραγούδια που δημιούργησαν ως συγκρότημα. Η πιθανότητα άλλης επανένωσης δεν είχε αποκλειστεί ούτε από τον Mason ούτε τον Gilmour, ωστόσο κάτι τέτοιο κατέστη αμφίβολο με τον θάνατο του Richard Wright στις 15 Σεπτεμβρίου 2008.
(Πηγή:ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)
Επιμέλεια αφιερώματος:Dr.J
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου